منظومه سعادت‌نامه

یکی از اشعار این شاعر توانا

 

فردوسی نگهبان زبان پارسی

 

همه افتخار است در این سرای

که ایران شده بهترین خاک وجای

به فردوسی اش گر بگیری سراغ

به آن خاک طوس و نمادش به باغ

هم او بوده کز این زبان شد بلند

به پارسی بگوییم همه جمله چند

به شعر و ادب زاده ایم ما دلیر

نشاید که بگردیم به دامی اسیر

همه پهلوان است به این آب و خاک

ندانم جز ایران چنین خاک پاک

همه مردم ش گوهر اندیش و مرد

نه باکی ز دشمن چنان کوه درد

به مانند او زین چنین مرد کیست؟

که شهنامه اش صد گواهی ز چیست؟

سخن چون بگوییم چنین پارسی

نه تازی و تاتار، فقط فارسی

قلم چون نوشت بهر مردان طوس

که فردوسی ام این چنین آبروست

به میهن شدش او چنین فخر و جای

که رحمت کند روح او را خدای

ندارد جهان چون حکیمی ز مای

که او بین دل های ما گشته جای